Laat dat een les zijn over prijsgeven. Wanneer je ontdekt dat de gletsjers afkalven kom je na enige worsteling tot het besef dat ze niet meer te redden zijn. Dan ga je ze prijsgeven, wat zich onder meer kan uiten in de poging te redden wat er nog te redden valt.
Nu blijkt dat je ook dat prijsgeven weer moet prijsgeven. Wat een klap voor de beweging die met veel moeite het ultrarechtse en ultralinkse kamp probeert te overtuigen middels apokalyptische scenario's (onthulling van het uiteindelijke). Misschien moet je nu nog niet overgaan tot kalyptische scenario's, maar dan toch zeker wel tot semikalyptische scenario's.
Het prijsgeven wordt tegelijk verhevigd en ingetoomd. Plan A en B worden tegelijk ontwikkeld. Voor de buitenwacht moet slechts een van beide plannen worden getoond, omwille van de retorische helderheid. Plan A moet met alle macht worden aangeprezen. Dat de helderheid retorisch is betekent dat de toeschouwer al een vermoeden heeft dat plan B klaarligt. Zo wordt hij erop voorbereid. In de relatieve rust kan plan B worden doorontwikkeld.
Pas als plan A wordt prijsgegeven trede plan B op de voorgrond. Ook dan is apokalyptiek ongepast, omdat plan A in de ijskast wordt gezet, plan C wordt ontdekt in de kiemfase en de plaats van B inneemt.
Samengevat: vooralsnog lijkt een semikalyptisch scenario het meest adequaat voor prijsgave.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten