Beste volgers!
Graag neem ik de gelegenheid te baat om jullie te prijzen voor je moed, je voorbeeldfunctie, je stimulerende werking op mijn geschrijf, je doorzettingsvermogen om door technische en psychologische barrières heen te breken, om te dealen met je ambitie om zichtbaar te worden of met je status van onzichtbare of anders zichtbare, je zorgzaamheid, je verlangen naar wijsheid, je fatsoen om iemand te volgen die jou heeft gevolgd of zou willen volgen zonder te willen vallen in de likes en ervaringsmededelingen van facebook. Zonder daar op af te dingen vereist het toch een andere kwaliteit om jezelf bloot te stellen aan een avontuur waarbij je weliswaar in algemene zin gevraagd, maar als het erop aankomt, toch bij elk nieuw geval ongevraagd en zeker niet op eigen initiatief, een tekst krijgt toegestuurd, of een melding daarvan, waarbij je elke keer maar weer moet afwachten welke kant het op gaat. In deze volstrekte asymmetrie van typend, sprekend schrijver versus onzichtbare volger was er een speciale daad van de schrijver nodig, een symbolisch herstel van een zekere mate van horizontaliteit die, voorzover ze symbolisch is en dat niveau nooit echt zal ontstijgen, altijd achter blijft bij de situatie waarin de volger eerder opgejaagd wild is dan jager, en er een geruststellende, troostende, meelevende en anderszins compenserende daad nodig blijft zoals het prijzen. Hierbij dus mijn diep respect en mijn toezegging om alles in het werk te stellen wat mogelijk is om jullie als volgers - zichtbaar en onzichtbaar - de status te bezorgen die jullie rechtens en moreel toekomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten