Uiteindelijk blijkt het niet olie die soelaas biedt, maar water. Met natuurlijk de vraag: hoeveel?
Water, in al zijn neutraliteit, verbindt de Bond-film met bijvoorbeeld Once Upon a Time. Het verbindt Noord en Zuid, politie en maffia, openbaar en geheim. En het scheidt deze elementen.
Je kunt dan nauwelijks nog volhouden dat water een metafoor is. Misschien kun je met Thales beter aan een element of archè denken.
De link met de titel - de titel van deze film, van de misdaadorganisatie en de titel überhaupt - is snel gelegd. Bij water luidt de vraag hoeveel je nodig hebt om het leven draaglijk te maken. Maar die hoeveelheid is tegelijk de naam van een misdaadorganisatie. De inzet is niets minder dan de bevrijding van het water zodat het voor iedereen toegankelijk blijft.
Verbonden met deze kwestie is de mogelijkheid om over het water te lopen zonder natte voeten te krijgen. Bond redt zijn bondgirl Camille uit de klauwen van zijn vijanden door ze met een geleende oude Speedboat achterna te zitten. Ik kan het niet laten om te denken aan de Camilla van Vergilius aan wie eveneens het vermogen werd toegedicht om over water te rennen zonder natte voeten te krijgen.
Misschien moet je concluderen: alles lijkt in onze wereld te draaien om olie. Maar daaronder zit het water, dat wil zeggen: de kwestie van de toegang tot het water, de toegang tot de bronnen. De snelheid van de wraakengel is in deze strijd de beslissende factor. En die verbruikt tegenwoordig olie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten