Toevallig - maar wat is toeval - las ik bij Seneca dat iets niet van jou is wanneer je het van het toeval krijgt. Hij had dat overigens van zijn adressant, in de fameuze brieven aan Lucilius. Hij geeft hem dus een sigaar uit eigen doos.
Toevallig, want in The Sense of an Ending van Barnes is ook zoiets aan de hand. Wat Tony ooit gewenst heeft komt later uit. Hij ervaart het niet als iets van zichzelf, totdat zijn ex hem zijn eigen brieven uit een lang verleden weer geeft. En dan nog, het is te lastig, zo niet onmogelijk, om werkelijk te zien hoe het zit, ook als het uit onszelf voortkomt.
Wat de wijsheid ook moge zijn, het hoeft niet alleen een doel te zijn dat je al dan niet bereikt. Het kan ook een geschreven papiertje zijn dat zijn doelen bereikt, maar jou niet. Waar kennen we dat van - ja Kafka.
Intussen ontgaat je van alles niet. Ook de senses blijven werken. Zo kwam ik in de bibliotheek een vriendin tegen - toevallig! - die het boek toevallig ook gelezen had, en in wier leven toevallig nadrukkelijk een sense of een ending opdook. Zelfs de naam van haar baas leek op de naam van de auteur. Naast het toeval en de sense of an ending merkte ik dat ik de ruimte van het weinig- of anderszeggende in gleed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten