Heat

Lijkt te gaan over de ontmoeting tussen de maffiose filmlegendes Al Pacino en Robert de Niro. Maar hoe onstuitbaar zij ook hun epische gevecht afwikkelen, ze worden voortdurend afgeleid door de vrouwen om hen heen, vrouwen die hen opeisen vanwege een toekomst, een andere toekomst.

Waarom eisen die vrouwen hen op tegen beter weten in?

Misschien omdat ze tegenover de heat (oorlog, politie, misdaad) de vrede vertegenwoordigen, de vrede die lijden, dood, zelfmoord insluit. Je zou die vrede - niets is erop tegen - kunnen opvatten als een oorlog met de oorlog.

Maar heat is evenzeer prikkeling, opwinding. De vrouwen voeren niet alleen oorlog tegen de oorlog van de helden, ze willen ook hun leven meemaken, 'sharing'. Al Pacino wordt er maar onzeker van. Zijn hunt is ongetwijfeld deels een reactie op dat gedoe wat vrouwen willen. Hij en Robert de Niro begrijpen elkaar tenminste. Zo niet Pacino en zijn vrouw Justine:

I'd like to know what's behind that grim look on your face.
I don't do that. You know it. Let's go, come on.
You never told me I'd be excluded.
I told you, when we hooked up, baby, that you were gonna have to share me with all the bad people and all the ugly events on this planet.
And I bought into that sharing. Because I love you. I love you fat, bald, money, no money, driving a bus - I don't care. But you have got to be present like a normal guy, some of the time. That's sharing. This is not sharing, this is left overs.
Oh, I see, what I should do is, er, come home and say "Hi honey! Guess what? I walked into this house today, where this junkie asshole just fried his baby in a microwave, because it was crying too loud. So let me share that with you. Come on, let's share that, and in sharing it, we'll somehow, er, cathartically dispel all that heinous shit". Right?
[pause]
Wrong.