Als je veel vrienden hebt ben je rijk. Aan vrienden.
Mooier nog is het om heel weinig vrienden te hebben, maar dan wel echte goeie.
Je stelt je zo'n vriend voor als iemand die je veel aandacht geeft, en van wie je die aandacht dan ook weer terugkrijgt. Je investeert in je vrienden, je maakt er werk van.
Zo'n vrienden heb ik eigenlijk niet. Ik weet ook nooit zeker of ik ze wel vriend moet noemen. Het zijn meest mannen - en enkele vrouwen - op afstand. Het is een verzamelnaam geworden waar bijvoorbeeld ook familieleden bij horen.
Afspraken maken doen we bijna nooit, en vaak blijft het bij voornemens. Zie je ze bij feestjes, dan spreek je met hun collega, niet met henzelf.
De vrienden schrijven in korte zinnetjes. Ze zijn positief en begripvol. Een tikje bezorgd en zorgzaam als er reden voor is.
Misschien zou je onze ontmoetingen 'inclinamen' moeten noemen, de onverwachte en geringe afwijking opzij bij het gezamenlijk vallen.
Het is mooi dat het gebeurt, dat het kan gebeuren, dat het had kunnen gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten