Mezelf

Al vroeg bleek ik over allerlei kwaliteiten te beschikken.
Toen ik vijf jaar was dacht ik al dat ik een heel bijzonder persoon was met een bijzondere betekenis voor de wereld.
Later, veel later, heb ik dit idee met hulp moeten ontmaskeren. Het was ook maar een manier om me staande te houden, een idee bovendien met schadelijke effecten.


Nu kun je daar wel bewondering voor hebben, voor mensen die zich staande houden en heel langzaam leren omgaan met hun veronderstelde kwaliteiten.


Zo heb ik ook moeten ontdekken dat er anderen, veel anderen, zijn wier voornaamste doel is om zich staande te houden. Het is in al zijn bijzonderheid eigenlijk helemaal niet zo bijzonder.


De beweging die je dan moet maken is dat je niet alleen afrekent met je narcisme, maar dat narcisme tot op zekere hoogte moet accepteren omdat je nu eenmaal ook maar een mens bent met een geschiedenis.


Vandaar dus deze ode aan mezelf. Het is niet anders.