Je gaat zelf ook zitten peinzen. Een soort peinzen dat steeds door beeldwisselingen en muziek wordt onderbroken wanneer je gedachten vaste vorm beginnen aan te nemen. Zo ontstaat er een beeld van peinzen, bijna van filosofie zelfs.
"Harmonica heeft iets met de dood."
De treinbouw gaat richting Pacific, maar verwoest onderweg de ware rijkdom, zoet water voor iedereen.
Er moet dus gegraven worden, maar wat boven komt is niet zwaar. De film maakte zoveel indruk op vooral Duitsers en Fransen omdat die niet geïrriteerd raken door de suggestie van diepte. Integendeel. Zo ontstaat wat je zou kunnen noemen een briljante verheldering van het Italiaans-Amerikaanse levensgevoel door verduitsing en verfransing.
Wagneriaanse leitmotive teruggebracht tot tingeltangel.
La justice wordt voltrokken met verlichtingseffecten: volle zon, décolleté en droge humor.
Mooi hoor, oude films terugkijken, net zo mooi als oude boeken herlezen. Het is kijken/lezen met meer diepte, want de plot verrast niet meer als de eerste keer en je kunt letten op andere details. Bovendien spelen de herinneringen aan de eerste kijk- en leeservaring mee. De film/het boek raakt voor een tweede keer verankerd in je leven en wordt er deel van. Wanneer zag jij Once upon a Time in de West voor het eerst? Met wie? Wat heb je er altijd van onthouden (misschien wel ten onrechte)?
BeantwoordenVerwijderenMarc
Waarschijnlijk zag ik hem als 12-jarige samen met vriend Willy Hazen in bioscoop H5 in Heerlen. Kan ook achterbuurjongen Arno Mentink zijn geweest. Ik herinner me de openingsscène met dwalende vlieg, de ruige kleerscheurscène met Bronson en Claudia Cardinale, en het gevecht met de sluipschutters van Frank op de daken. Arno had de plaat met soundtrack. Nogal statisch, veel herhaling. Voor mij was de film niet wezenlijk anders dan de films met Terence Hill en Bud Spencer.
BeantwoordenVerwijderenMisschien wel ten onrechte zo onthouden.
Overigens herinner ik me totaal niets van de plot en kon ik daar nu eindelijk op letten, met de hulp van Wikipedia, waar de plot uitgebreid wordt verteld.
Was de plot ook helemaal vergeten, herinnerde me alleen de muziek.
VerwijderenHet moment van de onthulling benam me ook zonder Wikipedia de adem: het jongere broertje met de oduere broer op zijn schouders. O ja! hoe kan ik dit nou vergeten... We denken dat we de gruwelijkheden het best onthouden, maar dat is niet altijd zo.
Inez