Oorlog en vrede

Door de grote Tolstoj niet echt als roman bedoeld. Hij zag het meer als filosofische overpeinzingen. Als je de films en tv-series ziet is het niet eens een roman. Maar lees je het boek, dan is het net geen filosofie, eerder een soort evangelie.

De eenvoud lijkt te overheersen. Wat is het mooi, denkt vorst Andrej, die blauwe lucht. Wat is oorlog toch slechte afleiding. Liefde, vrede, samenzijn met je geliefden, dat is het echte leven.

Maar dan komt keer op keer die schrijver bovendrijven. Hij weet het allemaal veel te mooi neer te zetten, die praatjes, die gebaartjes, die verwikkelingen. Tolstoj neemt de Rousseauiaanse filosofie op in zijn theater en betovert de lezer. Hij maakt zijn universum precies zo klein (zijn boerenschool) dat de betovering in stand blijft zolang het duurt.

Op veel grotere schaal was Napoleon gedreven door soortgelijke verlangens. Aan de voet van de pyramiden las hij Goethes Werther. Hij wilde niet alleen een paar boeren, maar heel Europa opvoeden door middel van betovering.