Al zoveel

Tja, het was al moeilijk toen ik klein was.
Zoveel mensen deden al zoveel.
Wat moest ik daar nog aan toevoegen?
Je staat op een plein. Al die mensen dragen bij aan de economie.
Je wordt iets groter. Je duikt een specialisme in.
Ook daar hebben mensen zich bewezen, dus je voortreffelijkheid is van korte duur.
Is dat erg?
Nee, het is prima dat er mensen voortreffelijk zijn op dat gebied, of dat gebiedje.
Zoek ik een nieuw gebied?
Misschien wel niet.
Ga ik luisteren naar vrienden die me verzekeren dat het wél voortreffelijk is wat ik doe?
Hou toch op, vrienden, met je complimenten (met alle respect!).
Ga ik op zoek naar alle voortreffelijkheid buiten mijn toch al wel brede ego?

Nee, ik dacht het niet.

Het dient zich van alle kanten aan en stormt op me toe, en op iedereen.

Er zijn twee opties. Het is onmogelijk slechts een van beide te kiezen.

Optie 1.
Omhelzen, verwelkomen, lezen, danken.

Optie 2.
Wegduiken, beperken, afreageren, ertegenin schrijven.

Les lumières

De acteurs in Once Upon a Time in the West kijken lang voor zich uit. Ze zijn aan het denken, aan het kijken (nekwendingen) of indruk aan het maken op hun vijand. Vanwege de sterke openingsscène accepteer je die traagheid enigszins, zelfs veertig jaar later.

Je gaat zelf ook zitten peinzen. Een soort peinzen dat steeds door beeldwisselingen en muziek wordt onderbroken wanneer je gedachten vaste vorm beginnen aan te nemen. Zo ontstaat er een beeld van peinzen, bijna van filosofie zelfs.

"Harmonica heeft iets met de dood."

De treinbouw gaat richting Pacific, maar verwoest onderweg de ware rijkdom, zoet water voor iedereen.

Er moet dus gegraven worden, maar wat boven komt is niet zwaar. De film maakte zoveel indruk op vooral Duitsers en Fransen omdat die niet geïrriteerd raken door de suggestie van diepte. Integendeel. Zo ontstaat wat je zou kunnen noemen een briljante verheldering van het Italiaans-Amerikaanse levensgevoel door verduitsing en verfransing.

Wagneriaanse leitmotive teruggebracht tot tingeltangel.
La justice wordt voltrokken met verlichtingseffecten: volle zon, décolleté en droge humor.

Ik prijs mezelf met een vriend

Hij neemt me zoveel uit handen.

Zelfs het dichten hoef ik niet meer te doen.

Een kaal prijzinkje met volstaat.