Vergilius kan over alles schrijven, maar het wordt altijd wel wat, altijd mooi en verzorgd.
Je kunt het Latijn lezen. De enorme overvloed aan onbekende woorden beschermt je tegen de verdunning in al te bekende betekenissen.
Dat zal voor de Romeinse stadsestheet van toen ook wel een vergelijkbaar effect hebben gehad. Wist hij veel van wat er op het platteland gaande was.
Vergilius zelf kon putten uit zijn geheugen, uit alles wat hem bijbleef uit Mantua en omstreken. Maar daar was hij allang weg. Hij moest precisie voorwenden en afwenden.
De eerste stap is best te doen, die van leerdicht naar esthetische roes. De tweede is lastiger, die van roes naar gedetailleerde analyse.
Geholpen word je door wat wel eens een motto van Georgicon zou kunnen zijn: het was niet de bedoeling van Jupiter om het de boer makkelijk te maken.
Via al die moeilijkheden kom je weer terug bij de roes, daar ligt de drempel die je ongemerkt overspringt. En die er nog steeds ligt te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten